Cerro os ollos...
e escríbote.

Intento buscar a  imaxe que me alonxe da irrealidade.
Só vexo oscuridade, cústame adentrarme.

Non percibo nada só un sentimento de necesidade.

Algo me chama...
algo me fala.

A miña mente descansa e os meus pensamentos se estancan.
Mais sigo inqueda buscando a paciencia.

Ofrézoche o momento que levo adentro para que sexas ti o dono 
dos meus pensamentos.

Pra que poidas ser quén de organizalos e estabilizalos e chegar  
a un fin no que poder levalos.

Algo me inquieta e a paciencia non o chea.

Unha luz aparece na oscuridade, non sei que é mais parece 
agradable.

Sigo queda non quero présas, estáncome ante a súa presenza.
Observoa con humildade.

Deixoa que crezca e sexa ela quen reina,
pero é tarde  abro os ollos e esperto á irrealidade.

Comentarios

Entradas populares de este blog

Where there is love there is a song, To help when things are wrong